Biz yeni jenerasyonlar için western filmleri antik ve sıkıcı gibi dursa da, en büyük üç western olarak gösterilen Butch Cassidy & the Sundance Kid, The Good The Bad and the Ugly ve Once Upon a Time in the West filmlerini sonunda izleyebildim.
Once Upon a Time in the West benim için tam bir hayalkırıklığı oldu.Daha önce de ağır ilerleyen çok film görmüştüm, ama bu artık uyku getiren bir yavaşlık da insanı sıkıyor.IMDB'de nasıl 19. sırada olduğunu da anlayamadım.Konu western olunca zevkler iki kat değişiyor gibi.
En ünlüsü ve IMDB'de gelmiş geçmiş en iyi 4. film olan The Good The Bad and The Ugly ise sıkıcı olmamasına rağmen beklentilerimi karşılayamayan bir diğer film oldu.Bu filmde de yaklaşık 25-30 dakikalık bir fazlalık var.Oyuncular efsane olduğu için bireysel performanslarından bahsetmeye pek gerek yok sanırım, ki zaten filmin tek esprisi aktörler ve karakterleri.Özellikle Lee Van Cleff'in The Bad ile niçin efsaneleştiğini rahatlıkla anlayabiliyorsunuz.Diğerleriyse bildiğiniz gibi Clint ve Wallach zaten.Fakat karakterlerin bireysel şovları dışında biraz boş bir film oluyor.Keyifli sayılabilir, ama yine de 4. sıra yerine 224. olsa daha mantıklı dururdu.
Ve benim gözümde gelmiş geçmiş en iyi western filmi, Butch Cassidy & the Sundance Kid.Büyük bir önyargıyla, beğenmeme modunda izlemeye başlamama rağmen, repliklerdeki mizah anlayışıyla diğer hiçbir western filminden almadığım o keyifi sonunda alabildim.Zaman zaman kahkaha attığım bölümleri bile oldu.Eğer o zamanlarda yaşasaydım ben de böyle yaşamak isterdim dedirtiyor insana.Sergio Leone'nin spaghetti westernlerindeki o gereksiz rol keşisler ve dar kafalı adamlardan sonra, Butch ve Sundance sanki günümüz karakterleri gibi kalıyor.Post modern western anlayışı klasik western anlayışını yıkıyor bir diğer deyişle.
Butch Cassidy: Kid, there's something I ought to tell you. I never shot anybody before.
Sundance Kid: One hell of a time to tell me.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder